Mutluyum, gururluyum... "Şimşekler Grubu" yum.

-Sakarya..

Bir kez daha gurur duyduğumu belirterek Şimşekler Grubu'nda bulunan abi ve kardeşlerime TEŞEKKÜR EDERİM..

İstanbul Tayfası olarak 18 kişi yola çıktık. (Dönüşte 25 kişiydik ama hhh) Şimşekler Grubu'na mensup kardeşlerimizin bu deplasmanda anladım ki daha dikkatli, daha duyarlı ve samimi, duruşumuza yakışır şekilde hareket etmeleri gerektiğini... Umarım uyarım ve dediklerim dikkate alınır. Aksi takdirde yürüyeceğimiz bu yolda bizleri yavaşlatabilirsiniz...

Sakarya gişelerinde bir müddet bekledikten sonra bir kavşak geçerek polis arama noktasına ulaştık. "Arabadan inin, geri binin, hayır inin, yok yok binin..." uzayıp gitti ağızlardan çıkan sözler. 20 kişinin dahi bu şekilde bir plansızlık içerisinde en az 5 defa aranılması; gerekli merciilerin deneyimsizliği veya dikkatsizliği olarak nitelendirilebilir...

Adana'dan gelen otobüslerini gördüğümüz anda MUTLULUK adına yaşayabildiklerimizin en üst seviyesini yaşadık. Uzun bir beklemenin ardından Sakarya Emniyet Müdürlüğü Çevik Kuvvet Şube Müdürlüğü nezaretinde uzun bir dolambaçın ardından stada ulaştık. (Bu arada bilet 3 TL idi.)

Stada vardığımızda maç başlamıştı. Açık kale arkasında yerlerimizi alma mücadelesi içerisinde "HER ZAMAN HER YERDE EN BÜYÜK ŞİMŞEK" tezahuratlarına katılmak için heyecanlıydık... "Bunların tribünü gittikçe doluyor." cümlelerini duyar gibiydim. 7 den 70 e Şimşekler Grubu içerisinde bulunan her bireyin Demirsporluluk ruhuna yakışır şekilde hareket ettiği o anda aşikardı. İlk anları bekliyordum. Tribünümüzden ne bir kötü tezahurat ne de bir küfür olmadığını orada bulunanlar şahit olmuşlardır... Karşılarında rakip takım taraftarı gören Sakaryasporlu arkadaşların perfonmansı bir üst seviyeye çıktığı gerçektir...

Mehter tezahuratı ilk toplu tezahuratımızdı ve herkesin içeride olmamasına rağmen tribünümüzün perfonmansının üst seviyede olacağı belliydi o sesten... Derken son halimizi aldık tribünde. Sağlam, istekli ve bir o kadar da hayallere dalarak istedik galibiyeti. İlk yarıda "İYİ" diyebileceğimiz bir Demirspor vardı sahada. Göksel Abi'nin Livorno maçı misali tribüne su tazziklemesi hhh daha bir canlandırdı bitkin ruhlarımızı. İlk yarı bitiminde "BİZLER İNANDIK, SİZDE İNANIN" uyarılarını dikkate alacağını umuyorduk futbolcularımızın. Devre arasında Adana'dan gelen veya kaç zamandır görmediğimiz renktaşlarımız birbirleri ile muhabbet etme fırsatı buldu. Ben de yüzyüze daha önce görüşemediğim anavarza1940 ile görüşme imkanı buldum öyle ki İstanbul'a kadar omuz omuza geldik hhh

Maçın 33. dakikasımıydı tam olarak bakmadım ama arasıra Tatangalar tribününde bulunan 4-5 Mersin İdmanyurdu atkılı arkadaş ve arkasından gelen "Mersin.. Mersin..." tezahuratları; Tribün Kültürü üzerinden Türk Tribün alemine ders verecek zihniyetini kendilerinde bulunan Yeşil-Siyahlı arkadaşların kendi sorularına dahi cevap veremeyerek, sınıfta kaldıklarını göstermiştir.

İkinci yarının başlarında Sakaryaspor'un ve Adana Demirspor'un mutlak gol pozisyonları vardı. Ancak DAS'ında dediği gibi bizim sol bekimiz gerçekten varmıydı ? Bir duran toptan yediğimiz gol hep geçmişi hatırlattı bana, her duran top bizim kaderimiz gibiydi. Bu maç öyle olmayacak diyerek; gol sonrası daha bir yüklendik tribünde... "TRİBÜNDE TESLİM OLMAK YOK" uyarısı üzerine yıkılırcasına bağırıldı fezaya... Yediğimiz gol sonrası çökeceğimizi tahmin etmiştim fakat öyle olmadı. Ardarda gol pozisyonları bulduk. Sakaryaspor kalecisinin %100 gol pozisyonlarını engellemesi ve bitiş düdüğü "BURAYA KADAR."

Maçın bitimi ile beraber tarafımıza edilen küfürlere karşılık "Biz Demirsporluyuz..." deyimine yakışır, Demirsporluluk ruhunun ne anlama geldiğini, neler hissettirdiğini, nerede kime nasıl cevap vereceğimizi çok net şekilde göstermiş, ve gerekli cevabı tribünde kendimize istem dışı baktırarak vermişizdir... Ne mutlu ki bizlere başımızda böyle gurur duyacağımız büyüklerimiz var. Onlardan alacağımız çok ders var. Tekrardan Mutluyum ve gururluyum. iyi ki varsınız Demir yürekliler... Defalarca karşılaştığımız "POLİTİK" tezahuratların bir yenisinide Sakarya'da gördük. "Ya Allah Bismillah Allahu Ekber" nidaları ile kendilerinin "KURTULUŞA KADAR SAVAŞ" acaklarını bizlere karşı belli etmeleri ne yazık ki Çav Bella ile susmalarını engelleyememiştir..

Maç bitiminden yaklaşık 1,5 saat sonra otobüslerimize binmemize izin verildi. "Davulumuz ve Pankartımızı çaldılar." şeklinde açıklamalar yapan Sakaryasporlu arkadaşların. Tribün zaafiyeti konusunda beceriksizliğini ve dikkatsizliğini "ÇALINDI" lafı ile örtmek istemeleri abesle iştigaldir. Evet herhangi bir arbede de alınmamıştır Davul ve Pankart. Ancak unutulmamalıdır ki Demirspor taraftarı saha içinde olan tüm olayları ve hareketleri hafızasına kaydeder. Herkes unutsa dahi şimşek unutmaz... Bilmem anlayabildiniz mi ?

Otobüslerimiz ile ilerlediğimiz hatta daha bir kavşağı dahi geçemediğimiz anda Yeşil-Siyah atkılı arkadaşlarımızı görmek nasip oldu. Stadda "DIŞARIDA KAÇANIN" diye başlayan cümlelerin ne kadar anlamsız kaldığı ortaya çıktı. Hep aynı şeyler olmasın artık bence. Farklı şeyler yaşansın... Derken İstanbul'a vardık, hoşgittik, hoşgeldik... "Şimşekler Grubu" kendisine yakışır bir deplasman yapmıştır. Duruşunu ve çizgisini muhafaza etmeyi başarabilen ender tribünlerden birisidir.. Umarım İstanbul Tayfası bu yoldan gidebiliriz... Sahada yenilsede bu takım, tribünde biz varız. UNUTULMASIN !