Eyüpspor maçından bir gün önce yani cumartesi günü içimi büyük umutlar , beynimi şampiyonluk nidaları içinde güneşli bir 5 Ocak sabahı kaplamıştı. Nasıl kaplamasın ki , aylardan sonra ilk kez liderliğe bu kadar yaklaşmıştık. 1 hafta önceden şehir havaya girmiş , evler , sokaklar , caddeler , otobüsler , esnaflar, simitçiler, kebabçılar her yer MAVİ LACİVERT'e bürünmüştü. Uyuyan devi uyandırmak üzere gelip çatan Eyüp maçı. Herkes bu maçı bekliyordu.
Zaten 12 gün önce İstanbul'a geldiğimden ne yapacağımı bilemiyordum. Aklımda sadece 5 Ocak sabahı orda olmak yatıyordu. Neredeyse tüm cumartesi gününü oraya gidemeyeceğimi bildiğimden ağlayarak geçirdim. Fakat atladığımız bir şey vardı , Söz konusu DEMİRSPOR olunca gerisi teferruat oluyordu. Bir günlükte olsa hatta bir kaç saatlikte olsa o stadyumda olmalıydım ve pazar sabahı ilk uçağa yani 06.05 uçağına biletimi aldım. İçimi kaplayan hüzün bulutları yerini umut ve neşe dolu bir sevince bıraktı. Formamla , atkımla ,beremle girdiğim havaalanında gözlerin bir anda bana iliştiğini gördüm. Aklımda Demirspor , dudaklarımda şampiyonluk besteleri;
Atıldık kavgaya yürüyoruz en önde
Masmavi bayraklar ellerimizde,
Sizlerin sevgisi güç veriyor bizlere
Geliyor , geliyor , geliyoruz biz.
CESARET CESARET daha fazla CESARET
Şampiyonluk kupası ellerimizde
Boya tüm şehri , ŞAMPİYON yaz her yere
Geliyor , geliyor GELİYORUZ biz.
Çukurova'nın bereketli toprakları üzerinden geçerken uçağın içindeki basık hava yerini sanki memleket kokusuna bıraktı birden. Heyecan hatsafhada iniş anını bekliyordum.
Uçağın kutsal topraklara inmesi ve bizimde kutsal topraklara adımımızı sabahın 07.30'unda atmamıza yakışan en güzel kahvaltı Büyüksaat / kuşpazarında ciğer'le olurdu. Hiç vakit kaybetmeden yolunu tuttuk , dillerde şampiyonluk besteleriyle.
Vaktiyle oraya vardığımızda bir şehir sanki hiç uyumadan bu maçı beklemiş ve sanki herkes sözleşmiş gibi orada toplanmıştı . Tribünden tanıdıklarımızla selamlaşma , orda oldugumu görünce şaşıran abiler , yudumlanan rakılar , söylenen besteler ,Demirspor'lu ciğerci dayı ve etrafta ciğerin kokusunu alıp mundar diye miyavlayan kediler.
Sabah biletimizi alıp birazda Adana sokaklarında oyalandıktan sonra daha fazla dayanamayıp 5 Ocağın yoluna koyulduk. 'Gel formaya gel ' , 'kebab dürüm 5 lira 5 lira' , 'simit ayran simit ayran' sesleri bile içimdeki Adana ve haliyle Demirspor aşkını kabartmaya yetiyordu. Nasıl olmasın ki, 3-4 saat önce simiti bile çatal-bıçakla yiyen bir memleketten geliyordum.
Stadın etrafında grup halinde stadyuma gelenler , içenler , bir elinde dürüm bir elinde atkıyla beste söyleyenler memleketin asi esmer çocukları.Gözlerde inanç...
Güneşli ve güzel bir Adana pazarında eşini , çocuğunu , torununu , kardeşini , arkadaşını , dostunu , dayısını , emmisini kapan herkes maça gelmişti kuyruklar uzun bir aradan sonra ilk kez bu kadar uzamıştı. Saatler öncesinden biletler tükenmiş ve içeriye girmenin yollarını arayan binlercesi dışarda kalmıştı.
Bende maratondaki yerimi alıp etrafımı gözlemlemeye koyuldum. Her yerde minik Demirsporlular , şampiyonluk gözleyen 55'lik amcalar, kocamın sevdası benimde sevdamdır diyen ablalarımız , teyzelerimiz ne denli büyük bir aile olduğumuzu ele güne nispet yaparcasına gösteriyorduk.
Maça dair bir şey konuşmak içimden gelmiyor. Sadece şunu söyleyebilirim ki , uzun zamandan beri izlediğim en kötü Demirspor'du.Daha önce kaybettiğimiz maçlarda bile bu kadar kötü oynamamıştık.Orayı dolduran yaklaşık 20.000 taraftara gerçekten yapılmayacak bir şeyi yaptılar.Yıllardır maça gelmeyen , takıma küsen bir çok taraftar o gün inanaraktan , binbir umutla koşup gelmişti fakat DEMİRSPOR yine şaşırtmadı bizi. Olsun , sağlık olsun daha her şey bitmedi diyerekten kendimizi avutuyoruz. Umarım Kızılcahamam maçıyla ve kalan maçlarla telafi ederiz.
Bana bu günübirlik ziyaretten geriye kalan ; Heycan , umut , Adana kokusu , ciğer ve hüzün oldu.
Oysa bir umuttu hep gönlü besleyen
Dayan yüreğim diyen.
Ama biz yinede umudumuzu yitirmeden , ses soluk kesmeden söylemeye devam ediyoruz.
BU TAKIM BU SENE BANK ASYA'YA ÇIKACAK !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder