Yine bir gün güneş doğuyor, bana ay gözüküyor; günler doğmuyor, güneşler açmıyor...
Dün karneyi aldık. Arkadaşlar evlerine koştu, babalarının yanlarına... Öğretmen bana baktı, ben ona, belki bi o hatırladı seni. Ortada kaldık ben, yırtık çantam, elimde karnem, ne yapacağını bilemeyen ayaklarım. Şaşırdım, içimde bi ağrı , bi eşelenme, bi kazı vardı. Temelini giderken atmıştın o kazının. Birden canlandı ayaklarım, ben değil ayaklarım koştu. Çamurlu, dikenli, toprak yollardan geçtim. Geliyordum bekle. Bekle her şeyim. Bekle babam, ben ve babalar günü hediyen karnem sana geliyoruz. Toprağın altındasın ama ölmedin. Öldüremediler bak seni katiller, yılanlar...
Babalar günün kutlu olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder